- Przewodnik turystyczny obszaru LGD Dobra Widawa(pobierz PDF)
- Mapa turystyczna (pobierz PDF)
- Przewodnik po obszarach NATURA 2000 (pobierz PDF)
- Między Widawą a Dobrą, od zarania dziejów do współczesności. Słownik historyczno – geograficzny miejscowości z terenu LGD Dobra Widawa (pobierz PDF)
Poznaj obszar Dobrej Widawy
http://www.dobrawidawa.pl/atrakcje-obszaru/poznaj-obszar-dobrej-widawy
• Przewodnik turystyczny obszaru LGD Dobra Widawa
• Mapa turystyczna
• Przewodnik po obszarach NATURA 2000
• Między Widawą a Dobrą, od zarania dziejów do współczesności. Słownik historyczno – geograficzny miejscowości z terenu LGD Dobra Widawa
Szlak kajakowy
Widawa jest prawym dopływem Odry. Jej źródła znajdują się na Wzgórzach Twardogórskich na wysokości 204 m n.p.m. w okolicy wsi Drołtowice na północny zachód od Sycowa. W pobliżu Namysłowa rzeka zmienia kierunek z południowego na zachodni. Długość Widawy wynosi 110 km. Nazwa Widawa pochodzi prawdopodobnie od prasłowiańskiego słowa „vid” oznaczającego kręcić, wić się. Brzegi Widawy są w większości uregulowane i obwałowane, całkowicie lub częściowo. Porasta je sitowie, trzcina i trawa. Ze względu na płytkie koryto, rzeka często zalewa przylegające do niej łąki. Widawa stanowi centralną arterię wodną Równiny Oleśnickiej. Na Równinie Wrocławskiej rzeka tworzy meandry i uchodzi do Odry powyżej Wrocławia na 267 kilometrze jej biegu. Ważniejszymi dopływami Widawy są Graniczna, Oleśnica i Dobra. Na trasie spływu natrafimy na pozostałości wielu młynów wodnych, jazy, progi i nisko zawieszone mosty drogowe oraz na odcinku leśnym na przeszkody naturalne w postaci zwalonych drzew. Najdogodniejszym czasem do spływu jest okres od końca kwietnia do końca czerwca – wtedy woda w Widawie utrzymuje wysoki stan, a roślinność wodna nie jest jeszcze zbyt mocno rozwinięta. W późniejszym okresie należy liczyć się z większą ilością przenosek i przedzieraniem się przez dżunglę trzcin. Proponowany szlak kajakowy rzeką Widawą ma długość ok. 50 km.
Ze względu na długość i trudność szlak został zaplanowany i podzielony na trzy jednodniowe etapy:
• Namysłów – Bierutów -> 15 km
• Bierutów – Chrząstawa Wielka -> 19,9 km
• Chrząstawa Wielka – Wrocław Psie Pole -> 15,8 km
Nie wyklucza to jednak możliwości skrócenia szlaku do dwudniowego (weekendowego) i rozpoczęcia od drugiego etapu lub w innym dogodnym miejscu. Szlak rozpoczyna się w Namysłowie, w miejscu przecięcia się z rzeki z drogą nr 451 relacji Namysłów – Bierutów. Obok miejsca startu znajduje się dogodne odkryte miejsce, w którym można wyładować kajaki i przygotować się do spływu. Po przygotowaniu i sprawdzeniu sprzętu wyruszamy w trasę. Na tym odcinku należy zwrócić uwagę na przeszkody pod mostami: kolejowym i następnym z progiem betonowym. Kolejną przeszkodą jest most z progiem wodnym w Lubskiej. Większość tych przeszkód pokonujemy przenosząc kajak. Most w Bierutowie jest punktem charakterystycznym na trasie naszego spływu. Około 1 km dalej znajduje się przystań „ Wodnik” – doskonałe miejsce do biwakowania i zakończenia pierwszego odcinka spływu. Przystań znajduje się około 700 m od centrum Bierutowa, gdzie jest wiele wartych uwagi zabytków. Polecamy, po przygotowaniu biwaku udać się na krótkie zwiedzanie tego urokliwego miasteczka.
Kolejny etap rozpoczynamy od przystani w Bierutowie.
Czeka nas dłuższy odcinek bez stałych przeszkód. W miarę zbliżania się do kolejnej przeszkody płyniemy coraz szerszą rzeką, aż natrafimy na jaz zasuwowy we wsi Kruszowice. Nie przenosimy kajaków tylko wybieramy lewą odnogę rzeki. Zaraz za zakrętem musimy jednak przenieść kajaki przez niski most drogowy w Kruszowicach. Płyniemy niezbyt szeroką rzeką w tunelu porośniętych bluszczem drzew, a po prawej stronie mijamy „dolinę stawów”. Kolejną przeszkodą jest młyn, aktualnie mała elektrownia wodna w Paczkowie. Kajaki należy przenieść bokiem. Dalej młynówka robi się dużo węższa i w czasie niskiego stanu wody bardzo trudna do płynięcia. Koryto jest bardzo wąskie i zarośnięte trzciną. Dopływamy w końcu do właściwego koryta rzeki. W tym miejscu Widawa jest bardzo szeroka, co oznacza, że zbliżamy się do kolejnej przeszkody. Jest nią jaz zasuwowy w Zbytowej. Musimy przenieść kajaki bokiem. Pod kolejnym mostem należy uważać na betonowe bloczki. Za następnym mostem Widawa zmienia charakter, wpływamy w najtrudniejszy, leśny odcinek rzeki. Możemy tu natrafić na niestałe przeszkody w postaci zwalonych drzew, przez które będziemy musieli przenosić kajak. Widawa rzeźbi koryto wśród wysokich piaszczystych brzegów z dala od cywilizacji, jest to również najładniejszy odcinek spływu. Na tym fragmencie rzeka jest dodatkowo zarybiana pstrągiem i aż do Chrząstawy nazywana przez wędkarzy krainą pstrąga. Dalej wciąż płyniemy wśród leśnych ostępów, aż do położonej w centrum leśnego odcinka Leśny Młyn. Kolejny most za leśnym odcinkiem w Chrząstawie Wielkiej – zakończenie drugiego etapu spływu. Tuż za mostem na lewym brzegu łagodne zejście, gdzie można łatwo wyciągnąć kajak. Dogodne miejsce na biwak i ognisko.
Rozpoczynamy kolejny etap.
Widawa płynie tu pośród pól w dość szerokim korycie. Mijamy kilka jazów, które w większości przypadków piętrzyły wodę dla działających w okolicznych wsiach młynów. Dzisiaj kiedy młyny są już nieczynne, jazy zazwyczaj są otwarte. Drugim w kolejności mostem mijanym po wypłynięciu z Chrząstawy jest most na drodze do Kiełczowa. Obok mostu, na lewym brzegu znajduje się restauracja „Sielska Zagroda”. Kolejny most leży w Wilczycach. Płynąc dalej po lewej stronie mijamy duży dopływ – jest to kanał przeciwpowodziowy łączący Odrę z Widawą. Zbliżamy się do Wrocławia. W oddali widać charakterystyczne wysokie obiekty Wrocławia takie jak jupitery Stadionu Olimpijskiego czy kominy elektrociepłowni. Na 50,3 km spływu mijamy nieczynny jaz zasuwowy przed mostem na drodze nr 8, która jest widoczna 400 m dalej. Dopływamy do końca naszej wyprawy, gdzie tuż przed mostem na drodze nr 8 jest dogodny zjazd i miejsce do załadowania ekwipunku i kajaków. Jesteśmy 50,7 km od jej początku.
Szlak rowerowy
Wytyczone trasy rowerowe Dobrej Widawy liczą łącznie przeszło 600 km (420 km powstało z inicjatywy Partnerstwa Dobrej Widawy), z czego oznakowanych w terenie jest na dzień dzisiejszy ponad 100 km. Poszczególne trasy tworzą spójny system.
Korzystając z tras można obejrzeć większość najbardziej atrakcyjnych miejsc obszaru Partnerstwa. System tras stanowi więc bardzo bogatą ofertę zarówno dla rowerzystów preferujących jednodniowe wypady, jak i wczasy rowerowe.
Średnia długość poszczególnych odcinków - około 30 km - sprawia, że są one przeznaczone raczej na wyprawy familijne. Osoby, które chciałby uprawiać sporty rowerowe bardziej wyczynowo, łatwo połączą trasy we własne, dłuższe kombinacje.
Warunki na trasach nie wymagają używania specjalistycznego sprzętu. Wystarczający będzie typowy rower rekreacyjny. Z uwagi na brak większych podjazdów (z wyjątkiem w okolicy Zaprężyna), do sprawnego poruszania się wystarczy nawet rower miejski.
Wokół Dobroszyc wyznakowano zieloną pętlę rowerową (39,6 km), biegnącą głównie lasami, wschodnim skrajem Wzgórz Trzebnickich. Prowadzi ona obok neogotyckiego klasztoru i barokowego pałacu w Dobroszycach, dalej przez Cichoszów z zabytkowym młynem, Siekierowice z dworem, Mękarzowice z folwarkiem, Łuczynę z kościołem Najświętszego Serca PJ, Sadków z folwarkiem, Bartków i Lasy Złotowskie do Złotowa (gm. Zawonia) z drewnianym kościołem św. Józefa. Druga część trasy prowadzi z powrotem do gm. Dobroszyce przez Malerzów, Białe Błoto i Kolonię Strzelce do Dobroszyc.
Przez północną część gm. Dobroszyce i rozległy kompleks Lasów Złotowskich na wschodnim skraju Wzgórz Trzebnickich prowadzi odcinek niebieskiego szlaku rowerowego Korona Kocich Gór (10,2 km). Biegnie on z Grabowna Wielkiego przez Malerzów, Las Obserwator i Leśnictwo Zamek Myśliwski w kierunku Zawoni.
Wokół Długołęki powstał żółty szlak rowerowy (36,0 km), biegnący pograniczem Równiny Oleśnickiej i Wzgórz Trzebnickich. Prowadzi on przez Szczodre z neogotyckim pałacem i ośrodkiem zarybieniowym, Łosice z dworem, Budziwojowice, Łozinę z barokowym kościołem MB Bolesnej i gotyckim Wniebowzięcia NMP, Bierzyce, Zaprężyn z neorenesansowym pałacem, Jaksonowice z neogotyckim kościołem Wniebowstąpienia PJ, Januszkowice z neoromańskim kościołem NMP Królowej Polski, Stępin z gotyckim kościołem Narodzenia NMP, Borową z barokowym kościołem MB Królowej Polski i okazałym pałacem, Raków, Bielawę, skrajem Obszaru Natura 2000 Stawy w Borowej, Kamień z pałacem i z powrotem do Długołęki, obok barokowego kościoła św. Michała Archanioła.
Przez północną część gm. Długołęka, skrajem Wzgórz Trzebnickich biegnie fragment czerwonej Trzebnickiej Pętli Rowerowej (18,6 km). Prowadzi ona z Wiszni Małej przez Siedlec z klasycystycznym pałacem, Tokary, Łozinę z barokowym kościołem MB Bolesnej i gotyckim kościołem Wniebowzięcia NMP, Bierzyce z dworem, skrajem gm. Trzebnica (Skarszyn, Boleścin), dalej przez Krakowiany z barokowym lamusem i Węgrów z folwarkiem, w kierunku Zawoni.
Zachodnim skrajem gm. Długołęka biegnie fragment międzynarodowego szlaku R9 Adriatyk – Bałtyk (10,5 km), prowadzi on z Wrocławia przez Ramiszów, Pasikurowice z klasycystycznym kościołem św. Józefa Oblubieńca, Siedlec z klasycystycznym pałacem i dalej przez Godzieszową w kierunku Trzebnicy.
System EuroVelo
Wytyczne systemu EuroVelo zawierają pięć wymogów holenderskiej organizacji CROW dla infrastruktury rowerowej. Wytyczane trasy rowerowe muszą się charakteryzować się:
• bezpieczeństwem (minimalizacją niebezpieczeństwa dla rowerzystów i innych uczestników ruchu),
• spójnością (łatwą orientacją i integracją z systemem lokalnych tras rowerowych),
• bezpośredniością (unikaniem zbędnych objazdów, wydłużających drogę), atrakcyjnością (np.: wykorzystaniem naturalnego środowiska),
• wygodą (łatwość korzystania z trasy przez wszystkich rowerzystów, dobra nawierzchnia),
• atrakcyjnością (czytelny przebieg, wysoka estetyka, przebieg przez atrakcyjne tereny).
NATURA 2000
Kumaki Dobrej
Obszar ochrony siedlisk
Obszar ten jest podzielony na 2 części i obejmuje doliny rzeki Dobrej pomiędzy Bartkowem i Dobrzeniem oraz drugi między Dąbrowicą a Pawłowicami. Znajduje się w obrębie gmin Dobroszyce, Długołęka i Wrocław.
Rzeka Dobra jest uregulowana, ale w obniżeniach terenu gromadzi się woda oraz występują tu stawy hodowlane. To doskonałe warunki dla płazów. Licznie występują tu populacje Kumaka Nizinnego i Traszki Grzebieniastej. To bardzo cenny przyrodniczo obszar zważywszy na intensywne wykorzystanie rolnicze i bliskość aglomeracji wrocławskiej. Intensywność rolnictwa oraz rozrastająca się zabudowa okolicznych miejscowości to także główne zagrożenia tego obszaru.
Dzięki dobrej komunikacji i bliskości dużych miast bardzo łatwo tutaj trafić. Na turystów czekają dobrze przygotowane i malownicze trasy do turystyki pieszej, rowerowej oraz konnej. Nietrudno również natknąć się na ciekawe zabytki i interesujące miejsca, dlatego pobyt tutaj na pewno będzie ciekawym przeżyciem.
Kumak nizinny to mały płaz, którego długość ciała wynosi do 6 cm, a masa do 6 g. Charakterystyczne jest jego ubarwienie: szarobrunatne, które na brzuchu przechodzi w popielate z jasnoczerwonymi plamami. Jaskrawe podbrzusze kumak pokazuje w sytuacji zagrożenia – to znak jego jadowitości. Występuje w Europie Środkowej, Wschodniej i Azji. Mimo, że jest to gatunek pospolity to nigdy nie występuje w dużych skupiskach. Żyje w zbiornikach wodnych, a zimuje w ziemnych jamach ok. 50 cm pod ziemią.
Zdjęcie pt.: Kumak nizinny
Dolina Widawy i Oleśnicy
Dyrektywa ptasia
Obszar położony na okresowo zalewanych łąkach występujących między rzekami Widawą i Oleśnicą oraz ich dopływami. Znajduje się w terenie ograniczonym miejscowościami Brzezia Łąka, Dobrzykowie, Krzyków i Chrząstawa.
Szeroka bagnista dolina rzeczna jest zalewana kilka razy do roku razem ze znajdującymi się wkoło łąkami, pastwiskami i polami uprawnymi. W okresie wiosennym, gdy Widawa i dopływy wylewają, gromadzą się tu stada gęsi, kaczek i innych. Na terenach zalanych całorocznie można spotkać wiele gatunków ptaków występujących na terenach podmokłych, w tym perkoza, bataliona, bąka i czaplę. Ten położony tak blisko Wrocławia i jego przedmieść teren jest niezwykle cenny przyrodniczo. Ważny jest też fakt, że mimo bliskości dużej aglomeracji miejskiej obszar ten jest jeszcze stosunkowo trudno dostępny.
Zagrożeniami dla tego terenu są stopniowe osuszanie łąk, urbanizacja i melioracja rzek. Mają one na celu pozyskanie cennych powierzchni pod budownictwo i oddalenie obaw mieszkańców przed okresowymi podtopieniami. Jednak prace melioracyjne przeprowadzone nieumiejętnie mogą przyczynić się do degradacji obszaru.
Opracowanie: Tomasz Dziubdziński
RADA UROCZYSKA MIODARY
Z ogromną przyjemnością chcielibyśmy Państwa poinformować, iż przedstawiciele organizacji pozarządowych, instytucji naukowych i publicznych, samorządów, firm działających na terenie Powiatu Oleśnickiego oraz zainteresowane osoby fizyczne powołały Radę Uroczyska Miodary położonego na obszarze Natura 2000 Dolina Oleśnicy i Potoku Boguszyckiego. Celem tej współpracy partnerskiej jest zachowanie cennych walorów przyrodniczych Uroczyska Miodary.
Uroczysko Miodary to działka o powierzchni 24,1 ha, położona w pobliżu miejscowości Miodary (gmina Dobroszyce, obszar Natura 2000 Dolina Oleśnicy i Potoku Boguszyckiego), którą Stowarzyszenie Ekologiczne EKO-UNIA otrzymało od Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa na cele ochrony przyrody. Znajdują się na niej cenne
ekosystemy leśne, łąkowe i wodne oraz populacje rzadkich i chronionych zwierząt, w tym dwóch gatunków motyli – czerwończyków fioletka i nieparka.
Na działce zamontowano już pięć tablic informacyjnych, zakończył się też cykl Spotkań Rady Uroczyska Miodary z mieszkańcami okolicznych wsi, gminy i powiatu.
Podczas pierwszego spotkania p. Sylwester Kraśnicki przybliżył uczestnikom zajęć cele, dla których powoływane są obszary Natury 2000. Opowiedział również o obszarze Natura 2000, który znajduje się na terenie Gminy Oleśnica i Gminy Dobroszyce. Uczestnicy spotkań dowiedzieli się, jakie chronione zwierzęta występują na tym terenie, jak należy dbać o te tereny, kiedy należy kosić łąki.
Drugie spotkanie prowadziła p. Aleksandra Borówka. Uświadomiła ona zebranym, że obszar Natura 2000 to nie tylko ograniczenia związane z ochroną środowiska. Takie obszary to również ogromna szansa dla mieszkających tam osób. Mogą one wykorzystać ekopotencjał swojego miejsca i prowadzić działalność agroturystyczną, wytwarzać i promować lokalne produkty, rzemiosło, kuchnię regionalną.
Trzecie spotkanie było okazją do poznania entomologów czyli osób, które pasjonują się motylami. Ogromną wiedzą na temat życia motyli wykazał się uczeń p. Grażyny Jaworskiej – Jan Mróz ze Szkoły Podstawowej im. Polskiej Niezapominajki w Szczodrem. Janek przygotował kilkunastominutowy wykład, podczas którego opowiedział zebranym o różnych gatunkach motyli zamieszkujących polskie łąki. Pod wielkim wrażeniem zasobów wiadomości, jakimi dysponował Janek, byli również dwaj pozostali wykładowcy: prof. dr hab. Dariusz Tarnawski – Dyrektor Instytutu Zoologicznego, kierownik Pracowni Biologii Konserwatorskiej i Ochrony Bezkręgowców na Wydziale Nauk Biologicznych oraz dr inż. Marcin Kadej adiunkt na Wydziale Nauk Biologicznych. Obaj naukowcy pracują w Katedrze Biologii Ewolucyjnej i Ekologii, Zakładzie Biologii, Ewolucji i Ochrony Bezkręgowców, Pracowni Biologii Konserwatorskiej i Ochrony Bezkręgowców na Uniwersytecie Wrocławskim.
Naukowcy z Uniwersytetu Wrocławskiego opowiadali o motylach, chrabąszczach, ważkach oraz innych bezkręgowcach zamieszkujących tereny Polski. Szczególną uwagę poświęcili dwóm motylom, które można spotkać na terenie Natury 2000 w Miodarach. Są to: czerwończyk fioletek i czerwończyk nieparek.
Następnie uczestnicy spotkania udali się na wizytę studyjną na tereny Uroczyska Miodary. Mieli tam możliwość poznania środowiska naturalnego motyli bytujących na zespołach ekstensywnych łąk wilgotnych. Zobaczyli szczaw lancetowaty – roślinę żywicielską gąsienic motyla czerwończyka nieparka, a także rdest wężownik, który jest jedyną rośliną żywicielską dla czerwończyka fioletka.
Wszystkie spotkania Rady Uroczyska Miodary organizowała Lokalna Grupa Działania Dobra Widawa.
Zdjęcie: Uroczysko Miodary
Podpis pod zdjęciem: Tablica edukacyjna na trasie ścieżek edukacyjnych na Uroczysku Miodary